Page History

...

• (M) Główna kolekcja systemu dLibra
  • (A) Biblioteka Cyfrowa Instytucji X
    • Kolekcje 
      • Podkolekcje
  • (B) Repozytorium  Instytucjonalne Instytucji X
    • Kolekcje
      
      • Podkolekcje
  • (C) Otwarte Repozytorium Instytucjonalne Instytucji X
    • Kolekcje
      • Podkolekcje
    (D) Repozytorium Wewnętrzne Instytucji X
    
    • Kolekcje
      • Podkolekcje

Przykład ten jest złożony, ale jego celem jest oddanie szerokich możliwości zastosowania mechanizmów oferowanych przez system dLibra. Zazwyczaj w systemie dLibra podstawą dla Aplikacji Czytelnika jest główna kolekcja (M), w myśl "prostej zasady jedno wdrożenie = jeden interfejs WWW z kompletem zbiorów". Zamysł przy strukturze kolekcji zaprezentowanej powyżej jest taki, aby głównej kolekcji (M) nie towarzyszył dedykowany portal WWW, a zamiast tego funkcjonować powinny cztery portale bazujące odpowiednio na kolekcjach (A-DC). Każdy z tych czterech trzech portali może mieć swoją własną strukturę kolekcji i podkolekcji, a do tego powinna powstać spójna polityka udostępniania zbiorów obejmująca wszystkie portale funkcjonujące w ramach takiego wdrożenia systemu dLibra. Dzięki temu, że w systemie dLibra obiekt może należeć do więcej niż jednej kolekcji możliwe jest przypisanie jednej publikacji do kilku kolekcji widocznych w kilku różnych portalach. 

...

• zdigitalizowane zbiory biblioteczne przypisuję do kolekcji portali (A) i (DC),
• wszystkie publikacje pracowników przypisuję do kolekcji portali (A), (B) i (D),publikacje pracowników dostępne na otwartych zasadach przypisuję dodatkowo do kolekcji portalu (C),
• współczesne publikacje objęte prawem autorskim, które mają być udostępniane wyłącznie na terenie instytucji przypisuję wyłącznie do kolekcji portalu (DC).

Przy takich założeniach uzyskujemy:

• portal (A), zawierający informacje o wszystkich (bibliotecznych i repozytoryjnych) zbiorach, które Instytucja X posiada i może udostępniać publicznie bądź takich, które są utworami pracowników Instytucji X;
• portal (B), zawierający informacje o wszystkich utworach pracowników Instytucji X;
• portal (C), zawierający informacje o wszystkich utworach pracowników Instytucji X, które są dostępne na otwartych zasadach;portal (D), zawierający wszystko to co portale (A-C) i (B) oraz informacje o publikacjach, które udostępniamy tylko na terenie Instytucji X.

Dostęp do publikacji w portalu (C) jest w całości otwarty, natomiast dostęp do publikacji w portalach (A) i (B) może być autoryzowany w razie potrzeby. Dostęp do portalu (DC) jest w całości ograniczony do zakresu adresów IP sieci lokalnej Instytucji X. Na terenie Instytucji X najlepiej korzystać z portalu (DC). Poza instytucją, w zależności od preferencji użytkownik może korzystać z portali (A) , lub (B) lub (C). Ponadto portale portal (B) i (C) można promować i rejestrować odpowiednio jako repozytorium instytucjonalne i otwarte repozytorium instytucjonalne,.

Zobacz też:

• Pytanie "Czy można łączyć biblioteki cyfrowe i repozytoria?" w serwisie FBC "Pytania i odpowiedzi"

...

Tak, jest to szczegółowo opisane w dokumentacji w rozdziale 04. Self-archiving (przekazywanie obiektów cyfrowych przez autorów). Możliwe jest również integrowanie systemu dLIbra z zewnętrznymi systemami uwierzytelniania użytkowników :03. Integracja z systemami Single Sign-On.

Chcę udostępniać materiały na otwartych licencjach oraz materiały, do których dostęp mogą mieć tylko pracownicy mojej instytucji - wszystko to są publikacje pracowników mojej instytucji. Czy powinienem zbudować dwa odrębne repozytoria, czy też warto i da się to połączyć w jeden system?

Da się takie dwa repozytoria uruchomić jako jeden system informatyczny z dwoma portalami WWW. Można to zrealizować w sposób analogiczny do łączenia biblioteki cyfrowej i repozytorium, co opisano w odpowiedzi na pytanie: Czy w ramach jednej instytucji biblioteka cyfrowa i repozytorium to powinny być odrębne inicjatywy czy też lepiej je połączyć?

Zalety rozdzielenia takich repozytoriów na dwa oddzielne interfejsy WWW to przede wszystkim możliwość promowania przynajmniej części publikacji - tych które są otwarte - jako w 100% otwartego repozytorium, tzn. zawierającego tylko otwarte publikacje. Jednak należy się zastanowić, w jakim celu takie 100% otwarcie jest wymagane. Dla przykładu serwis OpenDOAR, jeden z najpopularniejszych na świecie agregatorów metadanych z otwartych repozytoriów, jako najczęstsze kryteria odrzucenia zgłoszeń rejestracyjnych podaje:

• Serwis jest regularnie niedostępny
• Serwis jest czasopismem, a nie repozytorium
• Serwis nie zawiera żadnych materiałów dostępnych na zasadach Open Access
• Serwis zawiera tylko informacje bibliograficzne i ewentualnie linki do zewnętrznych serwisów, nie zawiera pełnych treści
• Serwis to katalog biblioteczny albo serwis z e-bookami, które dostępne są tylko w sieci lokalnej
• Serwis wymaga logowania (nawet jeżeli jest ono bezpłatne), żeby uzyskać dostęp do teoretycznie otwartych materiałów 
• Serwis udostępnia treści na zasadach komercyjnych - płatny dostęp 

Jak widać OpenDOAR nie eliminuje repozytoriów, które zawierają równocześnie materiały dostępne w sposób otwarty i dostępne w sposób ograniczony (np. tylko dla pracowników, tylko na terenie instytucji). 

Jak w systemie dLibra mogę połączyć bibliotekę cyfrową i repozytorium instytucjonalne?

 Opisano to w odpowiedzi na pytanie Czy w ramach jednej instytucji biblioteka cyfrowa i repozytorium to powinny być odrębne inicjatywy czy też lepiej je połączyć?

Zależy mi na widoczności materiałów z mojego repozytorium w Google Scholar. Czy dLibra wspiera to w jakiś sposób?

...