Od wersji 6.0 dLibra pozwala dla każdego obiektu przechowywać i udostępniać pliki w różnych formatach. System dLibra nie kontroluje tego, jakie faktycznie pliki trafią do konkretnego formatu (np. po rozszerzeniach), to redaktor musi o to zadbać.
Dostępne formaty są zdefiniowane w pliku conf/ms/formats.xml, którego przykład zaprezentowany jest poniżej:
<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?> <formats> <format> <id>1</id> <name>DjVu</name> <index-priority>1</index-priority> </format> <format> <id>2</id> <name>PDF</name> <index-priority>2</index-priority> </format> .... </formats> |
Dla każdego formatu przypisane są następujące wartości:
Mimo że schemat atrybutów można modyfikować z poziomu Aplikacji Administratora, należy pamiętać, że po dodaniu nowych atrybutów warto uwzględnić je w konfiguracji eksportu metadanych. Konfiguracja ta znajduje się w katalogu serwera dLibra: conf/ms, w plikach o nazwach kończących się na -export.properties, np. dc-export.properties. Pierwszy człon nazwy pliku wskazuje format eksportowy, którego dotyczy plik:
meta
, z których mogą korzystać różne systemy pobierające dane. Format ten jest również wykorzystywany przez protokół OAI-PMH. System dLibra wykorzystuje definicję tego formatu do rozpoznania, jakie role pełnią poszczególne atrybuty, np. który atrybut jest tytułem i powinien być wyszczególniony na stronie z opisem obiektu, a który zawiera tagi/słowa kluczowe, które powinny być wyświetlone w specjalny sposób pod opisem.meta
na stronie z opisem obiektu.Przykładowy fragment pliku dc-export.properties:
contributor = Contributor coverage = Coverage, Spatial, Temporal creator = Creator |
Każda linijka zaczyna się od nazwy pola/atrybutu w eksportowanym formacie, a po znaku równości znajduje się nazwa RDF atrybutu w dLibrze, lub lista takich nazw rozdzielanych przecinkiem.
Funkcja self-archiving w standardowej konfiguracji jest dostępna tylko dla tych użytkowników, którym ustawiono katalog domowy. Zazwyczaj wystarczy wybrać w tym celu standardowy katalog Publikacje Użytkowników, ponieważ obiekty stworzone przez self-archiving trafiają nie bezpośrednio do wybranego katalogu domowego, ale do podkatalogu o nazwie o nazwie takiej samej, jak logino użytkownika dodającego publikację (ten podkatalog jest tworzony automatycznie). W niektórych instytucjach może się przydać zmiana, żeby wszyscy użytkownicy mogli dodawać swoje obiekty. W tym celu należy zmienić w pliku /conf/ms/service.properties wartość wpisu wwwPublicationAllowed
na true
. Przyniesie to taki efekt, jakby wszyscy użytkownicy mieli ustawiony katalog domowy na Publikacje Użytkowników. Gdyby podkatalogi miały być tworzone w innym katalogu, wystarczy wstawić jego identyfikator w wartości publicDirectoryId
.